Αν μου έλεγαν μέχρι και πριν από λίγα χρόνια ότι θα κατάφερνα να λύσω τον κύβο του Ρούμπικ, δεν θα το πίστευα με τίποτα. Κι όμως, σε πείσμα τόσων χρόνων στο Γυμνάσιο και το Λύκειο όπου δυσκολευόμουν τόσο να κατανοήσω τα Μαθηματικά και, δυστυχώς, και ορισμένων καθηγητών που με είχαν κατατάξει, μαζί με άλλα παιδιά, στους ανεπίδεκτους στο συγκεκριμένο μάθημα, κατάφερα σήμερα, εφαρμόζοντας τίποτ' άλλο εκτός από μαθηματικούς αλγόριθμους, όχι μόνο να λύσω τον κύβο του Ρούμπικ, αλλά και να κατανοήσω την λογική τους. Και σκέφτομαι ότι αν στο σχολείο, αντί να μας βομβαρδίζουν με θεωρίες, μας έδιναν μερικά απτά παραδείγματα της λειτουργίας των μαθηματικών, εγώ τουλάχιστον θα τα είχα κατανοήσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Γιατί πάντα με γοήτευε το μάθημα αυτό, παρά τις κακές εμπειρίες που είχα από το σχολείο, και πάντα είχα την αίσθηση ότι το καταλάβαινα πολύ περισσότερο απ' όσο νόμιζα τελικά! Άλλωστε τα πάντα είναι μαθηματικά, κι αφού καταλαβαίνω τόσο καλά τη λειτουργία, από τεχνική άποψη, των video games, για παράδειγμα, θα ήταν αδύνατο να μην κατανοώ και τα μαθηματικά.
Να αναφέρω για την ιστορία ότι όταν λύνεις τον κύβο για πρώτη φορά, ακόμα κι αν ακολουθείς οδηγίες, είναι εξαιρετικά περίπλοκο καθώς δεν φτάνει απλά να κάνεις τις κινήσεις μηχανικά. Χρειάζεται να κατανοήσεις τι ακριβώς κάνει η κάθε περιστροφή, ποιες σειρές ή πλευρές αφορά, πώς αλλάζουν τα τετράγωνα προσανατολισμό και πώς κάθε φορά που ξεκινάς μια σειρά πρέπει να έχεις το νου σου να μη χαλάσουν αυτές που έχεις φτιάξει ήδη. Για μένα το δυσκολότερο κομμάτι ήταν το τελευταίο - η σωστή τοποθέτηση και ο προσανατολισμός των κίτρινων γωνιών. Ομολογώ ότι έφτασα πολλές φορές σ' αυτό το στάδιο - από ένα σημείο και πέρα με αρκετή ευκολία - και γινότανε το μπάχαλο όταν έπρεπε να τοποθετήσω τις κίτρινες γωνίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου