Blackwater

Το μπάζωμα του ποταμού κράτησε αρκετές μέρες γιατί ο δήμαρχος δεν είχε τη συναίνεση των κατοίκων και κάθε τρις και λίγο εμφανιζόταν στις όχθες και μια νέα ομάδα διαμαρτυρίας που απαιτούσε να σταματήσει αυτή η αδιανόητη οικολογική καταστροφή. Όχι πως ίδρωνε το αυτί του - τού έφτανε να κάθεται στην αναπαυτική του πολυθρόνα και να βλέπει τη σημαία του δήμου να καμαρώνει κυματιστή έξω από το παράθυρο του γραφείου του, με την ψευδαίσθηση του μεγαλείου να φουσκώνει όλο και περισσότερο το εγώ του. Ήξερε ότι κάποιοι - όνομα και μη χωριό - τού ροκάνιζαν την καρέκλα αλλά μόλις κατάφερνε να έχει στα χέρια του αποδείξεις, θα έστελνε τους μπράβους του να τους ρίξουν ένα βρομόξυλο που θα το θυμούνταν για όλη τους τη ζωή.

Είχε πολλούς εχθρούς στην περιοχή, γι' αυτό και αμέσως πήγε το μυαλό του στην δολιοφθορά όταν ήρθε στο φως ένα μακάβριο εύρημα από τον βυθό του ποταμού. Βέβαια η περιοχή είχε υψηλή εγκληματικότητα από παλιά, αλλά κι αυτό δεν δικαιολογούσε τα πέντε πτώματα που ανακάλυψαν μια μέρα οι εργάτες, στοιβαγμένα σε έναν υγρό, ομαδικό τάφο στον πάτο.

Ακούγοντας το φρικτό νέο, ο δήμαρχος έγινε θηρίο. Δεν τον ενδιέφερε φυσικά να μάθει την ταυτότητα των θυμάτων, ούτε και σοκαρίστηκε από την είδηση. Διέταξε αμέσως να γίνει καύση των νεκρών με άκρα μυστικότητα και συνοπτικές διαδικασίες, απείλησε τους εργάτες να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό, διαφορετικά θα φρόντιζε να είχαν την ίδια τύχη, και ορκίστηκε να εκδικηθεί αυτοπροσώπως αυτούς που θέλησαν να τον βλάψουν τόσο απροκάλυπτα. Έτσι και άνοιγε το βρομόστομά του, δεν τους ξέπλενε ούτε ο Ιορδάνης ποταμός.


Παιχνίδι άσκησης ύφους με χρήση των λέξεων: ΚΥΜΑΤΙΣΤΟΣ, ΜΠΑΖΩΜΑ, ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΡΟΚΑΝΙΖΩ, ΠΑΛΙΑ, ΒΡΟΜΟΣΤΟΜΑ, ΚΑΥΣΗ, ΒΡΟΜΟΞΥΛΟ, ΜΕΓΑΛΕΙΟ (τυχαία επιλογή δέκα λέξεων από το λεξικό)

Cannibal Ad Portas

Στην προηγούμενη ζωή μου, ήμουν δικηγόρος. Ή, τουλάχιστον, έτσι θυμόμουν, καθώς μέσα στις υπώρειες του μυαλού μου ήταν στοιβαγμένες ένα σωρό πληροφορίες άσχετες μεταξύ τους και όσο και να προσπαθούσα, δεν μπορούσα να βγάλω και πολλά συμπεράσματα.

Θυμάμαι όταν άρχισε η περικύκλωση της παράγκας, όπου είχαμε καταφύγει μετά από ώρες κυνηγητού και κρυφτού, κάποιος από την ομάδα μας - νομίζω μάλιστα όταν ήταν και τρίτος ξάδερφός μου - είχε τη φαεινή ιδέα να ανοίξει ένα παράθυρο που βρισκόταν πολύ ψηλά, κοντά στο ταβάνι, και να το αφήσει ανοιχτό, με την αιτιολογία ότι μ' αυτόν τον τρόπο τα αιμοβόρα πλάσματα που προσπαθούσαν να μπουν μέσα, θα το έβλεπαν και θα μαζεύονταν από κάτω, μένοντας εκεί απασχολημένα κοιτάζοντάς το, χωρίς να μπορούν να το φτάσουν, κι έτσι εμείς θα καταφέρναμε να φύγουμε από την πόρτα.

Στην αρχή, το σχέδιο πήγε όπως ακριβώς το είχε στο μυαλό του. Τα πλάσματα άρχισαν να πλησιάζουν προς το ανοιχτό παράθυρο - τα ακούγαμε να φεύγουν από την πόρτα και να κατευθύνονται προς την πλευρά της παράγκας όπου ήταν το παράθυρο. Σύντομα όμως, οι σταλαγμοί που έπεφταν από το εσωτερικό της σαθρής σκεπής σχημάτιζαν μικρές λίμνες στο πάτωμα, κάνοντας τις κινήσεις μας μέσα στην παράγκα ιδιαίτερα επικίνδυνες καθώς, αναπόφευκτα, κάναμε θόρυβο πατώντας μέσα στα νερά. Ποιος να το περίμενε ποτέ ότι από μια τέτοια αιτία, θα ερχόταν το τέλος μας. Αυτοί ακριβώς οι ήχοι τράβηξαν τα πλάσματα και πάλι προς την πόρτα, για κάποιον λόγο αυτή τη φορά με πολύ μεγαλύτερη μανία. Άρχισαν να τη χτυπάνε όλα μαζί με τόση δύναμη που η μικρή παράγκα τρανταζόταν ολόκληρη από πάνω ως κάτω.

Μαζευτήκαμε όλοι μαζί σε μια σκοτεινή γωνία, αν και ξέραμε ότι αυτή η υποτυπώδης κρυψώνα δεν θα μας εξυπηρετούσε για πολύ ακόμα. Λίγα λεπτά αργότερα, είδαμε την πόρτα να υποχωρεί, να σπάει σε κομμάτια, και καμιά δεκαπενταριά από τα πλάσματα να ορμάνε μέσα. Όσοι από μας είμασταν πιο ευλύγιστοι, καταφέραμε να ξεγλιστρήσουμε από το πλάι, αλλά σύντομα διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε πού να πάμε. Τα πλάσματα είχαν γεμίσει τον έτσι κι αλλιώς περιορισμένο χώρο του δωματίου, και μερικά από αυτά, λες και ήταν τρισυπόστατα, τα βλέπαμε ταυτόχρονα σε τρία σημεία. Αν και νομίζω ότι απλώς έμοιαζαν τόσο πολύ μεταξύ τους που μέσα στην σύγχυσή μας μάς φαίνονταν ίδια.

Όταν επιτέλους κάποια στιγμή κατάφερα να φτάσω προς την πόρτα, αναζητώντας την περιπόθητη σωτηρία μου, ένα πλάσμα από εκείνα που δεν είχαν μπει μέσα πετάχτηκε μπροστά μου. Ξάμωσα ένα δοκάρι που ήταν πεσμένο κάτω και χτύπησα το πλάσμα όσο πιο δυνατά μπορούσα, αλλά ενώ φάνηκε, στιγμιαία, πως είχε κατατροπωθεί, μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου το είδα να ορμάει προς το μέρος μου βγάζοντας μια τρομακτική βραχνή κραυγή, και το τελευταίο που θυμάμαι ήταν τα κοφτερά δόντια του που μπήχτηκαν στον λαιμό μου.

Θυμάμαι ότι κάποια ώρα αργότερα, έφυγα από την παράγκα μαζί με τα άλλα πλάσματα. Ωστόσο δεν ξέρω αν τότε είχα ακόμα συναίσθηση ότι είχα γίνει ένα από αυτά.


Παιχνίδι άσκησης ύφους με χρήση των λέξεων: ΞΑΜΩΝΩ, ΣΤΑΛΑΓΜΟΣ, ΤΡΙΤΟΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ, ΑΦΗΝΩ, ΥΠΩΡΕΙΑ, ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΟΣ, ΕΥΛΥΓΙΣΤΟΣ, ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΗ, ΠΕΡΙΠΟΘΗΤΟΣ (τυχαία επιλογή δέκα λέξεων από το λεξικό)

*Ο τίτλος είναι εσκεμμένη παραφθορά του λατινικού ρητού

Rift

Έτσι όπως έβλεπα την πυκνοκατοίκητη πόλη από την κορυφή του πύργου, αναρωτιόμουν αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εκεί κάτω που κοιμούνταν τον ύπνο του δικαίου είχαν συναίσθηση της ματαιότητας της ύπαρξής τους και αν θα έπαυαν τελικά ποτέ να ασχολούνται μόνο με τον εαυτό τους με τόσο εγωιστική μανία. Δεν είχα ποτέ συναντήσει ούτε έναν απ' αυτούς που να είναι έστω και λίγο περίεργος να μάθει τι κρυβόταν πίσω από την πόρτα του πύργου - είχαν απλά αποδεχτεί την ύπαρξή του και παρ' όλο που παραδέχονταν στις μεταξύ τους συζητήσεις ότι ήταν μια αρχιτεκτονική παραφωνία, δεν είχαν καν σκεφτεί να ερευνήσουν το πώς βρέθηκε ξαφνικά να δεσπόζει πάνω από την πόλη τους, λες και μια υπερφυσική δύναμη τον φύτεψε εκεί από τον ουρανό - ή πάλι, μπορεί και να είχε ξεφυτρώσει από το χώμα.

Δεν έκοβα κανέναν τους για τόσο έξυπνο ώστε να πάει το μυαλό του λίγο παραπέρα, αλλά προφανώς και όλα όσα είχαν κουτσά - στραβά διδαχτεί στο σχολείο είχαν σβηστεί  από το μυαλό τους και τίποτα δεν ήταν ικανό να ταράξει τον πνευματικό τους λήθαργο. Είχαν συμβιβαστεί με την ύπαρξη του πύργου ανάμεσα στα σπίτια τους, είχε γίνει μέρος της πόλης, ένα έγκλεισμα που συνυπήρχε με τους κατοίκους της πόλης και την καθημερινότητά τους. Από την άλλη, πάλι, είχαν ταραχτεί τόσο πολύ με την επιδημία του πνευμονιόκοκκου που θέριζε την περιοχή, που ο,τιδήποτε άλλο τους φαινόταν ανάξιο συζήτησης.

Κάθε φορά που δοκίμαζα να τους επιστήσω την προσοχή στην ύπαρξη του πύργου, με αντιμετώπιζαν με τόση οργή, που ένιωθα σαν τον δύτη που κάποιος απειλεί να τον αποσυνδέσει από το μηχανοκάικο που τον κρατάει ζωντανό. Μόνο εγώ είχα τολμήσει να μπω μέσα στον πύργο, και αυτά που είχα δει εκεί ήταν ανάγκη να τα πω και στους άλλους, ακόμα κι αν εκείνοι δεν είχαν καμία απολύτως διάθεση να με ακούσουν.


Παιχνίδι άσκησης ύφους με χρήση των λέξεων: ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ, ΕΓΩΙΣΤΙΚΟΣ, ΠΑΥΩ, ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ, ΕΓΚΛΕΙΣΜΑ, ΠΥΚΝΟΚΑΤΟΙΚΗΤΟΣ, ΔΙΔΑΣΚΩ, ΚΟΒΩ, ΠΝΕΥΜΟΝΙΟΚΟΚΚΟΣ, ΜΗΧΑΝΟΚΑΪΚΟ (τυχαία επιλογή δέκα λέξεων από το λεξικό)

*Rift=ρωγμή