Ζούμε ιστορικές στιγμές - το λένε όλοι, ας το καταγράψω κι εγώ για την ιστορία. Η περίοδος της καραντίνας που ζούμε τόσον καιρό, που υποτίθεται ότι τελειώνει αλλά μάλλον θα συνεχιστεί για ένα διάστημα με λιγότερο προφανείς τρόπους, είναι σίγουρα κάτι αλλούτερο, που ο καθένας το εισπράττει και το βιώνει διαφορετικά. Δεν είναι τόσο η επίγνωση ότι απαγορεύεται να κάνεις άσκοπες μετακινήσεις, όσο η αίσθηση του εγκλεισμού που πλανάται παντού, ακόμα κι όταν πηγαίνεις αναγκαστικά στην αγορά μια φορά την εβδομάδα και βλέπεις κόσμο. Ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες ωστόσο, κάτι καλό μπορεί να προκύψει. Τα αγαπημένα μου της εξωφρενικής αυτής περιόδου είναι λίγα, αλλά σίγουρα πολύ ξεχωριστά, το καθένα με τον τρόπο του.
Assassin's Creed Odyssey (video game)
Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο όταν αναγκάζεσαι να μείνεις σπίτι για καιρό, από ένα επικό video game που δεν τελειώνει ποτέ. Αυτό είναι το Assassin's Creed Odyssey, που μπήκε στη ζωή μου λίγο μετά την έναρξη της καραντίνας και από τότε έχω κολλήσει μαζί του. Το είχα βέβαια βάλει στο μάτι από καιρό, καθώς διαδραματίζεται στην Αρχαία Ελλάδα και είχα δει κάτι απίστευτες εικόνες, αλλά βρήκα ευκαιρία και το πήρα μόλις το εντόπισα με μια γενναία έκπτωση στο Steam. Είναι ένα υπέροχο video game, πολύχρωμο, χαβαλετζίδικο, εξαιρετικά προχωρημένο, συγκινητικό, αστείο, με απόλυτο σεβασμό στην Ιστορία και τα ιστορικά πρόσωπα και συναρπαστικές αναφορές στην ελληνική μυθολογία, και επιπλέον σε βοηθάει να φρεσκάρεις της γνώσεις σου στην Ιστορία και τη Μυθολογία, ακόμα και να μάθεις πράγματα που δεν ήξερες.
Καφές
Πάντα είχα ιδιαίτερη αδυναμία στον καφέ, αλλά τώρα τον εκτίμησα ακόμα περισσότερο. Νόστιμος, υγιεινός, χαλαρωτικός, είναι ό,τι πρέπει για να πάνε κάτω τα φαρμάκια (στην κυριολεξία). Σου κρατάει συντροφιά όταν δουλεύεις, όταν χαζεύεις, μόλις ξυπνήσεις, πριν κοιμηθείς. Ο ελληνικός χωρίς ζάχαρη είναι το καλύτερο φάρμακο, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Ζωγραφική
Ήταν μια ευκαιρία να ασχοληθώ εκ νέου με τη ζωγραφική που πάντα μου άρεσε, και αποφάσισα να κρατήσω ένα καλλιτεχνικό ημερολόγιο καραντίνας, φτιάχνοντας ένα σχέδιο την ημέρα, ξεκινώντας από τις 15 Μαρτίου. Εννοείται ότι έως τώρα το μπλοκάκι μου έχει γεμίσει μέχρι πάνω από τα μισά, και συνεχίζουμε. Θέματα παίρνω από οπουδήποτε: από το Google, από video games, από αντικείμενα γύρω μου, κλπ. Για παράδειγμα, στο σχέδιο αριστερά έχω αντιγράψει μια εικόνα από τα αρχεία της Βρετανικής Βιβλιοθήκης (που διατίθενται ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς σε ψηφιακή μορφή εδώ και λίγο καιρό), ενώ στο σχέδιο δεξιά είναι ο Περσέας, με έμπνευση από την εμφάνισή του στο Assassin's Creed Odyssey, αλλά σε δική μου παραλλαγή.
Blender (πρόγραμμα (;) γραφικών)
Το Blender υποτίθεται ότι είναι ένα πρόγραμμα δημιουργίας και επεξεργασίας γραφικών, όμως στην πραγματικότητα είναι μια κατάρα για την ανθρωπότητα. Είναι αυτό που λέμε "ούτε στον εχθρό μου". Δεν έχω συναντήσει πιο πίζουλο, λαβυρινθώδες και ακαταλαβίστικο πρόγραμμα στη ζωή μου. Οι εντολές δεν είναι ποτέ εκεί που περιμένεις. Αν είναι εκεί που περιμένεις, η ονομασία τους είναι άσχετη απ' αυτό που κάνουν. Το γραφικό περιβάλλον του προγράμματος είναι ό,τι πρέπει για να στραβωθείς, καθώς τόσο οι γραμματοσειρές όσο και τα εικονίδια είναι λίγο μεγαλύτερα από ψείρες. Στην (σπάνια) περίπτωση που καταφέρεις να το κάνεις να συνεργαστεί, υπάρχει το μεγάλο ρίσκο να σου βγάλει τα πιο άσχετα error reports επειδή, π.χ., το όνομα του αρχείου σου περιέχει έναν χαρακτήρα που δεν αναγνωρίζει. Το πλαίσιο που σου παραχωρεί για να επεξεργαστείς τις παραμέτρους ενός αντικείμενο 3D είναι χαμένο στον πάτο της οθόνης και χρειάζεσαι εξοπλισμό μεταλλωρύχου για να το ανακαλύψεις. Θα μπορούσα να απαριθμώ για ώρες τις χάρες του Blender, κάτι που εύλογα γεννά την απορία γιατί το έχω συμπεριλάβει σε λίστα με αγαπημένα. Γιατί πολύ απλά λόγω του εγκλεισμού ασχολήθηκα λίγο περισσότερο με το καταραμένο πρόγραμμα και κατάφερα επιτέλους να προχωρήσω μισό τεταρτημόριο του βήματος σε σχέση με τέσσερα-πέντε χρόνια πριν, όταν ξαναείχα επιχειρήσει να το μάθω και κατέληξα να το απεγκαταστήσω από τον υπολογιστή μου σε έξαλλη κατάσταση. Έχω μείνει βέβαια σ' αυτό το τεταρτημόριο, αλλά αυτή τη φορά τουλάχιστον δεν ακολούθησε οργισμένη απεγκατάσταση.
