Άνοιξα τα μάτια μου χωρίς να μπορώ με τίποτα να θυμηθώ πού βρισκόμουν και τι είχε συμβεί το προηγούμενο βράδι. Γύρω μου έβλεπα στρωμένα τραπέζια γεμάτα με ανακατωμένα κουζινικά - πιάτα με μισοφαγωμένο περιεχόμενο που είχε αρχίσει να ταγκίζει - το καταλάβαινες από τη μυρωδιά. Έχω την εντύπωση ότι πήρε το μάτι μου και κάνα - δυο ποντίκια εδώ κι εκεί.
Το δωμάτο ήταν μεγάλο, μισοσκότεινο και σκονισμένο. Είχε μια πνικτική θολούρα η ατμόσφαιρα, και από τα ανοιχτά παράθυρα, μπροστά από τα οποία ανέμιζαν κουρελιασμένες κουρτίνες, έρχονταν ριπές αέρα τόσο παγωμένου που ήταν λες και το κτίριο στο οποίο βρισκόμουν ήταν στον κορυφή ενός βουνού. Κοίταξα διστακτικά έξω από το παράθυρο αλλά το μόνο που είδα ήταν πυκνή ομίχλη. Δεν υπήρχε τίποτα γύρω μου που να μου θυμίζει έστω και λίγο πώς βρέθηκα εκεί και τι ήταν αυτό το μέρος.
Ξαφνικά άκουσα έναν θόρυβο από την άλλη άκρη του δωματίου. Ασυναίσθητα, έσκυψα ελαφρά και έβγαλα το στιλέτο που είχα κρυμμένο στη μπότα μου και κατευθύνθηκα προς τα κει. Καθώς πλησίαζα, ο θόρυβος γινόταν πιο συγκεκριμένος. Ήταν κάτι σαν στριγγιά φωνή, σε χαμηλή ένταση, που όμως δεν είχε τίποτα το ανθρώπινο η χροιά της. Εντόπισα την πηγή του ήχου πίσω από ένα τραπέζι με αναποδογυρισμένα κηροπήγια. Η φωνή ακουγόταν όλο και πιο καθαρά καθώς πλησίαζα, ωστόσο αυτό που αντίκρισα μ' έκανε ν' ανατριχιάσω πατόκορφα.
Ένα πλάσμα καθόταν γονατισμένο εκεί - ένα πλάσμα τόσο τρομακτικό που αν δεν το έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια, δεν θα πίστευα ότι μπορούσε να υπάρξει. Είχε φαλακρό κεφάλι γεμάτο αυλακιές, μυτερά αυτιά, βαθουλωτά κόκκινα μάτια και στόμα που έμοιαζε να είναι κολλημένο σ' ένα μόνιμο χαιρέκακο χαμόγελο που σου έκοβε το αίμα.
Προτού προλάβω να κάνω ο,τιδήποτε, όρμησε πάνω μου και ενστικτώδικα του κάρφωσα το στιλέτο στο δοξαπατρί προτού προλάβει να με χτυπήσει. Το πλάσμα έμεινε ακίνητο για μερικά δευτερόλεπτα, να με κοιτάζει με το ίδιο ανατριχιαστικό χαμόγελο, και μετά σωριάστηκε κάτω.
Αν και ακόμα δεν είχα συνέρθει από την τρομάρα, το μυαλό μου άρχισε να παίρνει στροφές και αναρωτήθηκα ποιος μπορεί να μου είχε σκαρώσει αυτήν την βρομοδουλειά για να με φρικάρει. Αμέσως θυμήθηκα ότι το μέρος αυτό το ήξερα. Εδώ είχε πραγματοποιηθεί η προεσπερίδα για την υποδοχή νέων μελών της λέσχης πριν από μερικές μέρες, κι εγώ ήμουν ένα από αυτά. Υπήρχαν αρκετοί που με έβλεπαν με μισό μάτι, γιατί δε συνηθιζόταν στην κοινότητα των μάγων και των ταχυδακτυλουργών να γίνονται μέλη άτομα χωρίς συστάσεις. Εγώ όμως ήμουν προστατευόμενος του Βαλέριαν και επιπλέον είχα αποδείξει ότι τα μαγικά μου κόλπα ήταν κλάσεις ανώτερα από πολλών εκεί μέσα. Ονειρέματα, οπτικές ψευδαισθήσεις, επικοινωνία με το υπερπέραν - δε με έφτανε κανείς σε τίποτα απ' αυτά.
Αυτοί βέβαια έκαναν ότι δεν έβλεπαν. Είχαν την κατηγορία στην τσέπη, ήταν ικανοί να σοφιστούν ο,τιδήποτε για να με βγάλουν σκάρτο. Γι' αυτό και σχεδόν δεν ξαφνιάστηκα όταν είδα ότι το πλάσμα που μόλις είχα σκοτώσει με το στιλέτο μου είχε τώρα όψη κανονικού ανθρώπου.
Ήταν κάποιο από τα άθλια κόλπα τους, ήμουν πια σίγουρος γι' αυτό. Κανένας δε με γλίτωνε από τη σταύρωση - και δεν υπερβάλλω, ήταν ικανοί να με σταυρώσουν κυριολεκτικά. Αναρωτήθηκα αν η ιατροδικαστική εξέταση θα έδειχνε τη διττή υπόσταση του πλάσματος αυτού - την τερατλομορφη και την ανθρώπινη. Σκασίλα μου, δηλαδή, κι αν δεν την έδειχνε. Μου την είχαν στήσει για να με μπλέξουν, ήταν μια ακόμα συνωμοσία. Έκοβα το κεφάλι μου ότι αν δημοσκοπούσαν ανάμεσα στα μέλη της λέσχης, οι περισσότεροι θα ήταν εναντίον μου. Αν και, τώρα που το σκέφτομαι, ούτε γι' αστείο δεν θα έπρεπε να βάζω τον αποκεφαλισμό και τα μέλη της λέσχης στην ίδια πρόταση. Δεν ήταν ώρα να τους βάζω ιδέες, τη στιγμή μάλιστα που πολλοί απ' αυτούς μπορούσαν να διαβάσουν τη σκέψη από χιλιόμετρα.
Παιχνίδι άσκησης ύφους με χρήση των λέξεων: ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ, ΠΡΟΕΣΠΕΡΙΔΑ, ΣΚΑΣΙΛΑ, ΕΞΕΤΑΣΗ, ΔΗΜΟΣΚΟΠΩ, ΣΤΙΛΕΤΟ, ΤΑΓΚΙΖΩ, ΒΡΟΜΟΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΤΑΥΡΩΣΗ, ΟΝΕΙΡΕΜΑ (τυχαία επιλογή δέκα λέξεων από το λεξικό)
*Aftermath=τα επακόλουθα μιας καταστροφής
