Κάθε φορά που αναφερόταν στην ιστορία με τον Γερμανό κατάσκοπο, η αρχηγός δάκρυζε κρυφά και ένας κόμπος ανέβαινε στον λαιμό της. Όλοι πίστευαν ότι τον είχε ερωτευτεί και ότι ίσως να είχε συμβεί κάτι μεταξύ τους, όμως εκείνη ορκιζόταν στην τιμή και την υπόληψή της ότι το μόνο που ένιωθε ήταν απλώς συμπόνια για έναν άνθρωπο που είχε πέσει θύμα των περιστάσεων: είχε μεγαλώσει σε ένα αυταρχικό περιβάλλον, με έναν πατέρα που απαιτούσε στο σπίτι την στρατιωτική πειθαρχία που επέβαλλε στους κατώτερούς του αξιωματικούς και εφάρμοζε μεθόδους τιμωρίας παντελώς ακατάλληλες για ένα οικογενειακό περιβάλλον.
Η εξέλιξη του παιδιού, λοιπόν, ήταν προδιαγεγραμμένη από τη μοίρα. Και ήταν θαύμα που δεν ασπαζόταν και τον φασισμό, μόνο δήλωνε λάτρης της πατρίδας του και των παραδόσεών της. Θα ήταν ανόητο να τον κατηγορήσει κανείς γι' αυτό, εφόσον ό,τι έκανε, το έκανε στο όνομα του πατριωτισμού.
Μέχρι εκεί όμως. Η αρχηγός ήξερε καλά ότι αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να λογοδοτήσει για την εμπιστοσύνη που τόσο αφελώς του είχε δείξει.
Παιχνίδι άσκησης ύφους με χρήση των λέξεων: ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ, ΕΞΕΛΙΞΗ, ΠΑΤΕΡΑΣ, ΓΕΡΜΑΝΟΣ, ΣΥΜΠΟΝΙΑ, ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΔΗΛΩΝΩ, ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ, ΑΝΟΗΤΟ, ΜΕΧΡΙ (τυχαία επιλογή δέκα λέξεων από διάφορα άρθρα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου