Με αφορμή τη σημερινή παγκόσμια ημέρα φιλίας, θυμήθηκα την υπέροχη ταινία του Peter Weir "Καλλίπολη" (Gallipoli 1915), γυρισμένη το 1981, που εξιστορεί μία βαθύτατα συγκινητική ιστορία φιλίας που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της Καλλίπολης. Ο Άρτσι (Mark Lee) και ο Φρανκ (Mel Gibson), ταλαντούχοι δρομείς και οι δύο - αν και μόνο ο Άρτσι έχει ήδη διακριθεί σε αγώνες - και προερχόμενοι από διαφορετικά οικογενειακά περιβάλλοντα, γνωρίζονται τυχαία σε έναν αγώνα, γίνονται φίλοι και αν και στη συνέχεια χάνονται για λίγο καιρό, ξαναβρίσκονται και αποφασίζουν να καταταγούν στις στρατιωτικές δυνάμεις που προορίζονται για την εκστρατεία της Καλλίπολης.
Δεν πρόκειται καθόλου για μια τυπική "στρατιωτική" ταινία, καθώς το ιστορικό γεγονός είναι απλά το πλαίσιο που λειτουργεί και σαν συμβολικό "φόντο". Άλλωστε ο Weir είναι γνωστός για τις ιδιότυπες και εξαιρετικά ευαίσθητες ταινίες του (Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών, Η Ακτή του Κουνουπιού). Η "Καλλίπολη" είναι ένας ύμνος στη φιλία και σε ένα δεύτερο επίπεδο μια εξεταστική ματιά στις αποτυχημένες και τραγικές πολλές φορές αποφάσεις που παίρνονται ή όχι στο πεδίο της μάχης. Ο ρυθμός της είναι γρήγορος, συναρπαστικός, με συνεχόμενες συναισθηματικές διακυμάνσεις, ενώ η κατάληξή της, με την καταιγιστική ταχύτητα και την αφοπλιστική αμεσότητά της, είναι ίσως ένα από τα πιο δραματικά φινάλε που έχω δει ποτέ στον κινηματογράφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου