ΣΤΗΣ ΦΛΑΝΔΡΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΥΣ
Παπαρούνες ανθίζουν στης Φλάνδρας τους αγρούς
Σειρές – σειρές ανάμεσα από τους σταυρούς
Δείχνουν πού αναπαυόμαστε – και στον ουρανό
Κορυδαλλοί πετούν μ’ ένα τραγούδι θαρρετό
Που πνίγεται μέσα στους πυροβολισμούς.
Νεκροί είμαστε τώρα. Δεν πάει καιρός
Που ζούσαμε, και χαθήκαμε στης δύσης το γλυκό φως
Αγαπήσαμε, αγαπηθήκαμε, και τώρα αναπαυόμαστε
Στης Φλάνδρας τους αγρούς.
Σειρά σου τώρα να πολεμήσεις τον εχθρό:
τα ισχνά μας χέρια σου παραδίνουν τον δαυλό
Έχε το νου σου ψηλά να τον κρατήσεις.
Εμάς που πεθαίνουμε, αν μας λησμονήσεις,
Κι ας ανθίζουν παπαρούνες, ύπνο δεν θα ’βρουμε παντοτινό
Στης Φλάνδρας τους αγρούς.
O John McCrae, Καναδός ποιητής και στρατιωτικός γιατρός, έγραψε το εμβληματικό ποίημα "In Flanders Fields" μέσα στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στις 3 Μαϊου του 1915, με αφορμή τον θάνατο του καλού του φίλου Alexis Helmer, o οποίος είχε μόλις σκοτωθεί κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Μάχης του Υπρ, στη φλαμανδική επαρχία της Δυτικής Φλάνδρας. Ο McCrae είχε τον βαθμό του συνταγματάρχη, και πρόσφερε τις ιατρικές του υπηρεσίες στα στρατεύματα. Ήταν εκείνος που τέλεσε την κηδεία του φίλου του, και παρατήρησε πόσο γρήγορα μεγάλωναν οι παπαρούνες γύρω από τους τάφους των νεκρών του Υπρ. Συνέθεσε το ποίημα λίγο αργότερα, κοιτώντας συνεχώς, σύμφωνα με μαρτυρίες, τον τάφο του φίλου του.
