Έχουν μια ιδιαίτερη γοητεία οι είσοδοι του υπόγειου σιδηροδρομικού δικτύου στο Λονδίνο - αυτές με το στρογγυλό, κόκκινο σήμα και τις μπλε πινακίδες που γράφουν επάνω "UNDERGOUND" - έτσι όπως βρίσκονται σε στρατηγικά σημεία, και εμφανίζονται αναπάντεχα σε κεντρικές αρτηρίες, δίπλα σε πλατείες, σε στενούς δρόμους και πίσω από στροφές, συνήθως πλαισιωμένες από σιδερένια κιγκλιδώματα και σκαλιστές πέτρινες κολόνες που διατηρούν το ύφος και το χρώμα άλλων, περασμένων εποχών σε πείσμα του χρόνου, δίνουν την αίσθηση ότι κρύβουν κάποιο κρυμμένο μυστικό. Μέσα στους σταθμούς δεν νιώθεις ποτέ μοναξιά - όχι επειδή πάντα είναι γεμάτοι κόσμο, αλλά καθώς οι ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα διαδέχονται η μία την άλλη, με την τέλεια βρετανική προφορά των εκφωνητών να σου χαϊδεύει τα αυτιά ακόμα κι αν τα λόγια τους αυτά καθεαυτά χάνονται μέσα στη βαβούρα των περαστικών και το βουητό από τις κυλιόμενες σκάλες και τα τρένα. Και κάτω στις αποβάθρες του παλιού δικτύου, που ακόμα παραμένει σχεδόν όπως ήταν - αν εξαιρέσει κανείς τα πιο σύγχρονα τρένα και τις αναβαθμισμένες εγκαταστάσεις - η μυρωδιά της αιθαλομίχλης εξακολουθεί να πλανάται στην ατμόσφαιρα, ουσιαστικά στοιχειώνοντάς την και διατηρώντας ένα μέρος της ιστορίας των συγκοινωνιών σχεδόν εντελώς ζωντανό.
Φωτογραφίες: Nerin Bloom (2023 &2025)
